Obszary łodyg i liści w Pythonie

Wykres łodyg i liści — jest to widok tabelaryczny, w którym każda wartość danych jest podzielona na „podstawę” (pierwsza cyfra lub liczby) i „arkusz” (zwykle ostatnia cyfra).

Interpretacje:

„17” dzieli się na „1” (rdzeń) i „7” (liść) „69” dzieli się na „6” (rdzeń) i „9” (liść) 

Kolejność sekcji łodyga-liść:

1. Podziel każdą obserwację / dane na łodygę, która będzie składać się ze wszystkich cyfr oprócz skrajnej prawej cyfry i liścia, cyfra po prawej stronie.
2. Liść powinien mieć tylko jedną cyfrę, a pień może mieć jak najwięcej cyfr.
3. Napisz pień w pionowej kolumnie z najmniejszym na górze (ale w Pythonie największy na górze), a następnie narysuj pionową linię w prawo od tej kolumny.
4. Zapisz każdy odpowiadający liść w rzędzie po prawej stronie jego rdzenia, tuż za pionową linią, w kolejności rosnącej od rdzenia.

Przykład:

Powiedzmy, że Python.Engineering ma 10 treści autorów technicznych. Każdy z nich przesłał do publikacji w serwisie 100 artykułów. Spośród 100 artykułów liczba artykułów z błędami jest pokazana poniżej dla każdych 10 autorów treści —

16, 25, 47, 56, 23, 45, 19, 55, 44, 27 

Obszar łodyga-liść będzie miał wartość —

1 | 69 2 | 357 4 | 457 5 | 56 

Wykreślanie w Pythonie za pomocą modułu macierzystego —
Aby wykreślić łodygi i liście w Pythonie, musimy zainstalować moduł strong > macierzystych. Możesz zainstalować moduł stemgraphic z Jupyter Notebook jako —

import sys! {Sys.executable} -m pip install stemgraphic 

Poniżej znajduje się kod —

# import modułów

import stemgraphic

data = [ 16 , 25 , 47 , 56 , 23 , 45 , 19 , 55 , 44 , 27 ]

# call stem_graphic z wymaganymi parametry,
# dane i skala

stemgraphic.stem_graphic (dane, skala = 10 )

Wyjście:

Wyjaśnienie —
Pierwsza lewa kolumna na powyższym wykresie to — to jest licznik częstotliwości. Istnieją dwie obserwacje w zakresie 10-20 i 3 obserwacje w zakresie 20-30, co daje w sumie 5 obserwacji w zakresie 0-30. Kontynuując w tym duchu, widzimy 10 obserwacji, które znajdują się na górze w tej samej kolumnie. Następnie za linią pionową są dwie wartości, z których jedną mamy najwyżej 16. Chociaż najwyżej mamy 56, te wartości „są niczym więcej niż odpowiednio wartościami minimalnymi i maksymalnymi w podanym zbiór danych. Następnie mamy wartości rdzenia, a potem zostają nam wartości „Ęã”Ęã dzielące rdzeń wzdłuż linii pionowej.

Uwaga: Możesz ustawić to >Matplotlib biblioteka z Jupyter Notebook, taka jak —

import sys! {sys.executable} -m pip install matplotlib 

Korzystanie z matplotlib.pyplot.stem —

# import biblioteki matplotlib.pyplot

import matplotlib.pyplot jako plt

dane = [ 16 , 25 , 47 , 56 , 23 , 45 , 19 , 55 , 44 , 27 ]

# separacja części rdzenia

rdzenie = [ 1 , 1 , 2 , 2 , 2 , 4 , 4 , 4 , 5 , 5 ]

plt.xlabel ( `stems` ) # dla etykiet na osi x

plt.xlim ( 0 , 10 ) # x- limit osi

plt.stem (trzon, dane) # wymagana sekcja

Wyjście:

Link: https:/ /pypi.org/project/stemgraphic/