Programowanie w stylu funkcjonalnym koncentruje się na czystych funkcjach matematycznych, niezmiennych danych, przepływie logicznym i wprowadzaniu danych. Funkcjonalne języki programowania „są przeciwieństwem języków zorientowanych obiektowo, które koncentrują się na zmianie danych i zmianie stanów.
Funkcjonalne języki programowania „są” wszędzie i zdecydowana większość korzysta z internetu ich. W rzeczywistości do napisania tego artykułu używam teraz funkcjonalnego języka programowania.
Nauczenie się, czym jest funkcjonalny język programowania i poznanie jego zalet i wad, jest pomocne dla każdego, kto zajmuje się informatyką lub programowaniem.
Poświęćmy chwilę na zdefiniowanie tego paradygmatu programowania (i ogólnie paradygmatów), a następnie przyjrzyjmy się niektórym zaletom i wadom programowania funkcjonalnego.
Co to jest paradygmat programowania? h2>
Ponieważ komputery są w swej istocie maszynami, potrzebujemy dobrego sposobu komunikowania się z nimi. Jednak im bardziej abstrakcyjne jedynki i zera, tym bardziej wyspecjalizowany staje się język. Dlatego mamy tak wiele języków wysokiego poziomu, ponieważ wszystkie działają trochę inaczej i wszystkie nadają się do różnych zadań.
Wprowadź paradygmat programowania, który jest sposobem na klasyfikację języków programowania ich centralną teorię lub metodologię zarządzania danymi. Języki kwalifikują się do paradygmatu dzięki zestawowi zasad definiujących. Istnieje wiele paradygmatów programowania, z których wiele pokrywa się lub zawiera inne paradygmaty. Dwa główne paradygmaty są funkcjonalne i zorientowane obiektowo, ale istnieje wiele innych sposobów radzenia sobie z danymi, których te dwa paradygmaty nie uwzględniają.
Co to jest programowanie funkcjonalne?
Programowanie funkcjonalne to jedno. z dwóch najbardziej znanych paradygmatów programowania , drugi obiekt to programowanie zorientowane. Krótko mówiąc, programowanie funkcyjne skupia się na czystych funkcjach matematycznych i niezmiennych danych - czyli danych, których nie można zmienić po ich utworzeniu. Nie ma stanu, co oznacza, że jedyną rzeczą, która zmienia się w programie funkcjonalnym, jest wejście.
Ponieważ nie było stanu, który zmieniałby się wraz z obiektami, w programowaniu funkcjonalnym można koncepcyjnie zmienić kolejność kodu i nadal mają to samo wyjście. To jak mnożenie ośmiu liczb przez siebie, bez względu na kolejność ich mnożenia, zawsze otrzymujesz ten sam wynik